شرکت آمریکایی ویرجین اوربیت (Virgin Orbit) در دومین پرتاب موفق ماهواره‌بر لانچر وان (LauncherOne) خود از هواپیما، ۷ ماهواره کوچک را به مدار زمین فرستاد. طی این عملیات ماهواره‌هایی از کشورهای ایالات متحده، لهستان و هلند به فضا پرتاب شده و در مدار لئو قرار گرفتند. ۴ ماهواره آمریکایی که همگی از نوع تحقیق و توسعه هستند، برای نیروی دریایی آمریکا (U.S. Navy)، فرماندهی فضایی و دفاع موشکی ارتش ایالات متحده (U.S. Army Space and Missile Defense Command) و آژانس دفاع موشکی (Missile Defense Agency) این کشور به مدار منتقل شدند. عمده اهداف ماهواره‌های مذکور آزمایش فناوری‌های ارتباطاتی در فضاست.

همچنین یک ماهواره تحقیق و توسعه موسوم به بریک-۲ (Brik-2) متعلق به نیروی هوایی سلطنتی هلند (Royal Netherlands Air Force) و دو ماهواره سنجشی استورک (STORK) متعلق به شرکت لهستانی ست‌روُلوشن اس‌.ای. (.SatRevolution S.A) در مدار قرار گرفتند. ماهواره‌های استورک ماموریت آزمایش برخی فناوری‌ها را نیز در فضا دنبال می‌کنند. این ماهواره‌ها مجهز به یک تصویرگر موسوم به ویژن-۳۰۰ (Vision-300) با قدرت تفکیک مکانی ۵ متر هستند. ست‌روُلوشن اس‌.ای. در نظر دارد طی سال‌های آینده منظومه‌ای متشکل از ۱۴ ماهواره استورک را در مدار ایجاد کند.

این عملیات که یک ماموریت پرتاب افقی به‌حساب می‌آید، روز ۳۰ژوئن (۹تیر) ساعت ۱۴:۴۷ به‌وقت گرینویچ از پایگاه فضایی موجاوه (Mojave) در ایالت کالیفرنیا انجام شد و طی آن هواپیمای اصلاح‌شده بوئینگ-۷۴۷ موسوم به «دختر کیهانی» (Cosmic Girl) پس از حدود ۱ ساعت پرواز بر فراز اقیانوس آرام، لانچر وان را رها کرد تا راهی مدار زمین شود. نزدیک به دو ساعت بعد، هر ۷ ماهواره در ارتفاع تعیین‌شده در مدار قرار گرفتند. ویرجین اوربیت پیش‌تر دو ماموریت پرتاب افقی را انجام داده بود که در اولین ماموریت در مه۲۰۲۰ عملیات پرتاب لانچر وان به‌دلیل از کار افتادن موتور نیوتن‌تری (NewtonThree) مرحله اول ماهواره‌بر شکست خورد.

لانچر وان یک ماهواره‌بر دو مرحله‌ای است که قبل از پرتاب توسط هواپیمای حامل تا ارتفاع ۳۵ هزار پایی بالا برده می‌شود و بدین وسیله از محدودیت‌های آب‌وهوایی و محدودیت‌های دیگری که معمولا گریبان‌گیر پایگاه‌های پرتاب می‌شود، می‌گریزد. موتور سوخت مایع این ماهواره‌بر، ‌پس از جدایی از هواپیما فعال شده و نیروی رانشی معادل ۷۳۵۰۰ پوند تولید می‌کند. موتور مرحله دوم آن نیز با نیروی رانش ۵۰۰۰ پوند، ماهواره‌ها را در مدار قرار می‌دهد.

ماهواره‌بر مذکور با طولی بالغ بر ۲۱ متر، دارای وزنی در حدود ۳۰ تن بوده و قطر مراحل اول و دوم آن به‌ترتیب ۱.۸ متر و ۱.۵ متر است. همچنین هر دو مرحله آن از اکسیژن مایع و RP-1 به‌عنوان سوخت بهره می‌برند. RP-1 نوع خاصی از نفت سفید بوده که برای استفاده در موتورهای ماهواره‌برها مناسب است. لانچر وان که هر بار پرتاب آن ۱۲ میلیون دلار هزینه دربردارد، قادر به حمل ۳۰۰ کیلوگرم محموله به ارتفاع ۵۰۰ کیلومتری سطح زمین است.

 

 

منبع: اسپاش