بایگانی نوشته‌ها

پرواز با سرعت مافوق صوت همواره از نظر مصرف سوخت بسیار پرهزینه بوده، که یکی از دلایلی است که هواپیمای پرهزینه‌ی کنکورد را به گزینه‌ای غیرعملی برای بهره‌برداری تبدیل کرد، و همین مسئله باعث افزایش هزینه‌های آن شد. دو روشی که جنگنده‌ها برای حفظ چنین سرعتی استفاده می‌کنند، پس‌سوز (afterburner) و سوپرکروز (supercruise) هستند. پس‌سوز اساساً نوعی تقویت‌کننده توربویی است که خلبان می‌تواند آن را فعال کند تا حداکثر سرعت ممکن را از هواپیمایش بگیرد. پس‌سوز سوخت اضافی را وارد جریان گازهای خروجی می‌کند و آن را مشتعل می‌سازد، که باعث افزایش چشمگیر نیروی پیشرانه هواپیما می‌شود. این سامانه، بخشی اضافی از موتور محسوب می‌شود، هرچند طراحی نسبتاً ساده‌ای دارد.

قدرت رو به رشد نیروهای نظامی چین به‌خوبی در ناوگان رو به گسترش ناوهای هواپیمابر این کشور دیده می‌شود. هم‌اکنون، چین دو ناو هواپیمابر فعال دیزلی دارد: ناو لیائونینگ از کلاس کوزنتسوف که طول آن کمی کمتر از ۳۰۵ متر و عرض آن حدود ۷۰ متر است و می‌تواند حدود ۲۴ فروند جنگنده J-15 را به پرواز درآورد؛ و ناو نوع ۰۰۱A شانگدونگ که کمی کوتاه‌تر اما نسبتاً عریض‌تر است و در مجموع ظرفیت حمل حدود ۳۶ فروند جنگنده J-15 را دارد.

کدام کشور برترین هواپیماهای شناسایی یا جاسوسی جهان را در اختیار دارد؟ این پرسش اهمیت زیادی دارد، چرا که قابلیت‌های ISR (اطلاعات، شناسایی و مراقبت) زیربنای قدرت نظامی، دیپلماسی و امنیت در دنیای مدرن هستند. توانایی گردآوری اطلاعات بصری از آسمان، به کشورها در جنگ‌ها، عملیات صلحبانی و برنامه‌ریزی استراتژیک برتری حیاتی می‌بخشد.