ناسا برای اولین پرواز آزمایشی هواپیمای برقی خود موسوم به "X-۵۷" آماده می‌شود، هواپیمایی که نه با بنزین مخصوص هواپیماها، بلکه با باتری‌های لیتیوم یونی مشابه آنچه در لپ‌تاپ استفاده می‌شود، کار می‌کند.

هواپیمای مذکور بخشی از پروژه ایکس-پلین ناسا است. این پروژه در سال ۲۰۱۶ به امید توسعه هواپیماهای کارآمدتر و سازگارتر با محیط زیست راه اندازی شد. طبق گفته سازمان بین‌المللی هوانوردی غیرنظامی، صنعت هوانوردی مسئول انتشار حدود دو درصد از دی‌اکسید کربن جهان است و ناسا خاطرنشان می‌کند که برخلاف بنزین خودروها، بنزین هواپیماها حاوی سرب نیز هست، که اگرچه سطوح آن پایین است اما عامل اصلی آلودگی سربی در محیط‌ زیست است.

در حال حاضر ماه ژوئیه برای انجام اولین پرواز آزمایشی هواپیمای "X-۵۷" در نظر گرفته شده است.

توسعه هواپیماهای آزمایشی با نام X، به دهه ۱۹۴۰ بازمی‌گردد، زمانی که در تلاشی مشترک، نیروی دریایی ایالات متحده و پیشگامان ناسا و نیروی هوایی ایالات متحده، برنامه X-۱ را با محوریت هواپیمای "بل ایکس-۱" آغاز کردند و از آن برای شکستن دیوار صوتی استفاده کردند.

هواپیماهای بعدی این سری شامل X-۱۵ در اواخر دهه ۱۹۵۰ و X-۵۱ در دهه ۲۰۱۰ بود که هر دو با سرعتی بیش از پنج برابر سرعت صوت پرواز کردند.

هواپیمای "X-۵۷" به اندازه برخی از پیشینیان عجیب نیست، اما ناسا با این وجود در حال آزمایش چندین فناوری پیشرفته با این هواپیما است. فناوری‌هایی که در این مورد به کار می‌روند نه برای پرواز در ارتفاع بالاتر یا سریع‌تر، بلکه برای پروازی آرام‌تر و کارآمدتر توسعه یافته‌اند.

این آژانس فضایی یک هواپیمای دو موتوره ساخت ایتالیا به نام "Tecnam P۲۰۰۶T" که به صورت تجاری در دسترس بود را برگزید و سپس شروع به ایجاد تغییراتی بر آن کرد.

موتورهای دوقلو چهار سیلندر "Rotax ۹۱۲S۳" این هواپیمای تجاری که در نزدیکی بدنه در امتداد بال نصب بودند، حذف شدند و با دو موتور الکتریکی ۶۰ کیلوواتی که پروانه‌هایی با قطر پنج فوت(۱.۵ متر) دارند و در نزدیکی نوک بال‌ها قرار گرفته‌اند، جایگزین شدند. در امتداد لبه‌های جلویی بال‌ها، ۱۲ پروانه کوچک‌تر با موتور الکتریکی با قطر ۱.۹ فوت(۰.۵ متر) نصب شده‌اند.

ناسا اندازه بال‌های "X-۵۷" را به ۴۲ درصد اندازه قبلی کاهش داد، طرحی که به گفته این آژانس فضایی، باعث کاهش کشش برای کارآمدتر کردن پرواز می‌شود.

موتورهای الکتریکی و وسایل برقی هوانوردی توسط دو باتری لیتیوم یونی ۴۰۰ پوندی(۱۸۱ کیلوگرم) نصب شده در کابین هواپیما که مجموعاً ۲۳ کیلووات ساعت نیرو تولید می‌کنند، تغذیه می‌شوند. ناسا زمان و تلاش زیادی را صرف کرد تا مطمئن شود که باتری‌ها بیش از حد گرم نمی‌شوند و آتش نمی‌گیرند.

اگر هواپیما "X-۵۷" بتواند قابلیت خود را در انجام پرواز تمام الکتریکی بر فراز صحرای کالیفرنیا در نزدیکی مرکز تحقیقات پرواز آرمسترانگ ناسا نمایش دهد، آنگاه می‌تواند راه را برای توسعه هواپیماهای الکترونیکی که ۴۰ درصد کارآمدتر از هواپیماهای امروزی هستند، هموار کند. بدون وجود موتورهای احتراقی، این پروازها می‌توانند بی‌صداتر باشند، اگرچه کاملا بی‌صدا نیستند و ملخ‌های الکتریکی آنها سروصدا ایجاد می‌کنند.