دانشمندان ناسا مناطق سایه‌داری را در گودال‌های ماه کشف کردند که به گفته آن‌ها همیشه در اطراف این مناطق، «هوای معتدل» و ملایم در حدود ۱۷درجه سانتیگراد (۶۳ درجه فارنهایت) در جریان است.

به گفته محققان، از جمله [تیم تحقیقاتی] دانشگاه کالیفرنیا - لس‌آنجلس (UCLA) در ایالات متحده، این گودال‌ها و غارهایی که ممکن است این حفره‌ها به آن‌ها منتهی شوند، [می‌توانند به عنوان] پایگاه‌های مرکزی پایداری به کار گرفته شوند که امنیت بالاتری دارند و مکان‌های بالقوه‌ای را برای سکونت دراز‌مدت در سطح ماه فراهم می‌کنند که فضانوردان در ماموریت‌های آینده بتوانند در آنجا «کار و زندگی کنند».

دانشمندان می‌گویند از زمانی که ناسا شروع به کاوش در ماه کرده است، یکی از موانع غیرقابل رفع، [ضرورت] اختراع تجهیزات گرمایشی و سرمایشی بوده است که برای کار در شرایط سخت ماه و تولید انرژی کافی برای تامین انرژی بی‌وقفه آن، مورد نیاز است. آن‌ها بر این باورند که این مکان‌ها در ماه می‌توانند در مقایسه با سایر سطوح، که در طول روز تا ۲۶۰ درجه فارنهایت (۱۲۶ درجه سانتی‌گراد) گرم می‌شوند و در شب تا دمای ۲۸۰ درجه فارنهایت زیر صفر (۱۷۳- درجه سانتی‌گراد) می‌رسند، [امکان] سکونت دراز‌مدت بهتری فراهم کنند. این حفره‌ها نخستین بار در سال ۲۰۰۹ در سطح ماه کشف شدند و دانشمندان را به این فکر واداشتند که آیا این گودال‌ها به غارهایی منتهی می‌شوند که قابلیت کاوش داشته باشند، یا به عنوان پناهگاه استفاده شوند، یا خیر.

مطالعات نشان داده است که حدود ۱۶مورد از بیش از ۲۰۰ گودالی که در ماه کشف شده است، احتمالا عبارتند از مجراهای گدازه‌ای‌ فروریخته‌ (collapsed lava tubes).

این قبیل مجراها که در سطح زمین نیز یافت می‌شوند، زمانی ایجاد می‌شوند که گدازه‌های مذاب در زیر میدانی از گدازه‌های سردشده جریان می‌یابد، یا پوسته‌ای روی رودی از گدازه‌ها تشکیل می‌شود و تونلی طولانی و توخالی را بر جای می‌گذارد.

پژوهشگران می‌گویند اگر سقف یکی از این مجراهای گدازه جامد فرو بریزد، ممکن است گودالی را باز کند که به ادامه مجرا منتهی می‌شود که به غار شبیه است.