بنیاد ملی علوم آمریکا به‌تازگی در اطلاعیه‌ای اعلام کرده است که با شرکت اسپیس‌ایکس به توافق رسیده تا تأثیرات ماهواره‌های استارلینک بر فعالیت‌های نجومی را کاهش دهد. اخترشناسان مدت‌هاست که پیرامون تداخل فعالیت‌های خود با اختلالات ناشی از حرکت و فعالیت ماهواره‌ها در آسمان ابراز نگرانی می‌کنند.

توافق صورت‌گرفته میان بنیاد ملی علوم و اسپیس‌ایکس بر باند رادیویی 10.6 تا 10.7 گیگاهرتز تمرکز دارد. برای مثال، اسپیس‌ایکس پذیرفته است که در هنگام عبور از بالای ایستگاه‌های رصدی بزرگ، موج رادیویی مخابره نکند. البته این توافق ضمانت قانونی ندارد، اما نشان می‌دهد که هر دو گروه سعی دارند با یکدیگر همکاری کنند تا ضمن ارائه اینترنت ماهواره‌ای در جهان، مانع از فعالیت‌های نجومی نشوند.

«ستورامان پانچاناتان»، رئیس بنیاد ملی علوم آمریکا می‌گوید: «در‌حال آماده‌سازی شرایط برای یک همکاری موفق میان تلاش‌های تجاری و عمومی هستیم تا بتوانیم به شکوفایی تحقیقات علمی مهم و ارائه ارتباطات ماهواره‌ای برسیم.»


حضور حدود 19 ماهواره در تصویر ثبت‌شده توسط تلسکوپ بلانکو در رصدخانه میان‌آمریکایی سرو تولولو


همه منجمان نسبت به ماهواره‌های استارلینک نظر مساعدی ندارند

بااین‌حال، همه گروه‌های اخترشناسی تا این اندازه به آینده خوش‌بین نیستند. برای مثال، «انجمن بین‌المللی آسمان تاریک» همین حالا درگیر پرونده‌ای در دادگاه است تا جلوی ارسال ماهواره‌های بیشتر به مدار را بگیرد. این انجمن معتقد است که افزایش این ماهواره‌ها به فعالیت‌های نجومی حرفه‌ای و آماتور آسیب وارد می‌کنند.

ماهواره‌های استارلینک به دو طریق می‌توانند بر فعالیت اخترشناسان اثر منفی بگذارند؛ اول، این ماهواره‌ها بازتاب‌دهنده نور خورشید هستند و می‌توانند نور شدیدی را در آسمان شب در ابزارهای رصدی ثبت کنند. این مسئله با توجه به اینکه ماهواره‌های استارلینک در مدار بسیار نزدیک به زمین قرار دارند، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. اسپیس‌ایکس در سال‌های اخیر سعی داشته است تا با همکاری اخترشناسان این مشکل را کاهش دهد و برای این منظور از رنگ‌های تیره‌تری در ماهواره‌های خود استفاده کرده یا زاویه ماهواره‌ها را تغییر داده است تا کمتر نور خورشید را منعکس کنند.

موضوع دوم به اخترشناسی رادیویی برمی‌گردد. ماهواره‌ها برای فعالیت در یک فرکانس رادیویی خاص طراحی شده‌اند، اما می‌توانند در خارج از باند خود هم موج رادیویی منتشر کنند. در‌نتیجه، اخترشناسان رادیویی با نویز زمینه زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند و کار سختی برای رصد اشیای دوردست کیهانی دارند.