میلیون ها درخواست در هر ثانیه و صدها هزار سایت و شبکه که هزاران ساعت به چنین درخواست های آنلاینی پاسخ می دهند، واقعیت آنست که گسترش بی حد و حصر اینترنت و افزایش روزافزون ترافیک این شبکه و حجم داده های در حال جابجایی به واسطه فراگیر شدن سیستم های اطلاع رسانی و اهمیت امنیتی آنها، ارسال و دریافت محتوای چند رساته ای و بطور کلی همه انواع سرویس های آنلاین باعث شده است بسیاری از شرکت ها و سازمان ها به بازنگری در روش های اداره، مدیریت و نگهداری حجم عظیم اطلاعات و تراکنش های مربوط به آنها احساس نیاز کنند.یکی از نقاط کانونی این بازنگری ها دیتاسنتر ها[1] یا مراکز داده هستند، مراکزی ویژه برای تعبیه سیستم های پردازشی خطیر که به سیستم های کنترل محیطی ( تهویه هوا، اطفای حریق و ...)، برق اضطراری، تجهیزات ارتباطی و اتصالات، مخازن سوخت و نیز سیستم های امنیتی خاص مجهز هستند و همانطور که از نام آنها پیداست، به منظور مدیریت، ذخیره سازی و پردازش اطلاعات در مقیاس های سازمانی قرار می گیرند.[1] DATA CENTER
دیدگاه خود را بنویسید