بایگانی نوشته‌ها

احتمالاً تعجب‌برانگیز نخواهد بود اگر بدانید که سرعت یکی از عوامل کلیدی در طراحی هواپیماهای جنگنده، تهاجمی و رهگیر است. این ماشین‌های نظامی برای پرواز و حمله به اهدافی که به آن‌ها نزدیک می‌شوند، حفظ برتری هوایی و کارهای بسیار دیگری استفاده می‌شوند و سرعت یکی از توانایی‌های اصلی است که این وظایف را ممکن می‌سازد. از زمانی که اولین موتور جت در طول جنگ جهانی دوم روی یک هواپیمای آلمانی نصب شد، ارتش‌های جهان در حال گسترش مرزهای پیشرانه جت بوده‌اند، و اتحاد جماهیر شوروی و پس از آن فدراسیون روسیه در این زمینه پیشرو بوده‌اند.

در اواخر جنگ جهانی دوم، کشورها شروع به توسعه روش‌های قدرتمندتری برای سرنگونی هواپیماهای دشمن کردند. در بیشتر دوران جنگ، تنها راه ساقط کردن یک هواپیمای دشمن، شلیک به آن با مسلسل‌های پرقدرت بود. با اینکه هنوز هم در جنگنده‌ها و هواگردهای نظامی مدرن از توپ‌های سنگین استفاده می‌شود، اما خلبانان جنگنده‌های امروزی بیشتر به موشک‌های هوا به هوا تکیه دارند. این فناوری قدیمی‌تر از چیزی است که تصور می‌کنید؛ چرا که توسعه موشک هوا به هوای AIM-4 Falcon از دهه ۱۹۴۰ آغاز شد.

تمرکز اصلی در توسعه موشک‌های قرن بیست‌ویکم، تحقیقات مربوط به حوزه پرواز هایپرسونیک بوده است. پرواز هایپرسونیک زمانی محقق می‌شود که یک جسم از سرعت ماخ ۵ (حدود ۳٬۸۳۶ مایل بر ساعت یا بیش از ۶٬۰۰۰ کیلومتر بر ساعت) فراتر رود، و دستیابی موفق به این سرعت، به‌نوعی جام مقدس در توسعه موشکی مدرن محسوب می‌شود. دلیل این اهمیت آن است که اشیایی با سرعتی بیش از ۵ ماخ تقریباً غیرقابل رهگیری هستند، و این موضوع آن‌ها را به سلاح‌هایی فوق‌العاده مرگبار تبدیل می‌کند. در حالی که روسیه در حال حاضر سریع‌ترین موشک هایپرسونیک جهان را در اختیار دارد، ارتش ایالات متحده نیز نسخه‌ی پرسرعت خود را توسعه داده است.

اسکایتانیک؛ بزرگترین هواپیمای جهان که ۱۲ برابر بویینگ ۷۴۷ گنجایش داردعلی صیافیشنبه، ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۴۶ نظر تازه های روز فناوریبزرگ‌ترین هواپیمای جهان ملقب به اسکای‌تانیک (Skytanic)، بالاخره تا سال ۲۰۳۰ به پرواز درآمده و حمل بارهای عظیم‌الجثه خود را آغاز خواهد کرد. این هواپیمای غول‌پیکر که به‌طور رسمی ویندرانر (WindRunner) نامیده می‌شود، قادر است ۱۲ برابر بیشتر از یک بوئینگ ۷۴۷ بار حمل کند. ناگفته نماند که این هواپیما برای یک هدف خاص و منحصر به‌فرد طراحی شده است.

سرعت در طراحی موشک‌ها بسیار حیاتی است؛ بنابراین مهندسان سال‌ها تلاش کرده‌اند تا سرعت پرواز موشک‌ها را افزایش دهند. در این فرآیند، هدف این است که بدون دادن شانسی به سیستم های دفاعی و دریافت هشدار، به هدف اصابت کنند، چون هرچه یک جسم سریع‌تر باشد، رهگیری آن سخت‌تر است. موشک‌های هایپرسونیک زمانی در این دسته قرار می‌گیرند که بتوانند به سرعتی بالاتر از ۵ ماخ (۶,۱۷۵ بر ساعت) برسند. چندین نوع مختلف از موشک‌های هایپرسونیک یا مافوق صوت به وجود آمده‌اند، از جمله حامل‌های بوست گلاید هایپرسونیک، موشک‌های کروز هایپرسونیک و پرتابه‌هایی که با توپ‌های ریلی یا ریل گان شلیک می‌شوند.